Weihnachten - Gedichte und Geschichten: Eine Weihnachtsgeschichte, Nußknacker und Mausekönig, Der Schneemann, Die Eisjungfrau, Schneeweißchen und Rosenrot, ... denkwürdige Neujahrnacht (German Edition)

gift em en Töwerstock: wenn he dormit de Barg anrührt, so deit de sik apen tun – is en ganz prächdi Slott, un de Düwel kummt den to em rut. Den schall he man to’n Düwel seggen: »Hir hef ik en Geschenk vor di, vun dorvör kanns du di den dre Deel wünschen un utsöken. Toers lopt dar en ganze Barg Höner. Darvan kanns du di een utsöken. Du muß awers de spotterichste nehm’n, de dr mank is. Den de leggt Goldstücken. Den kumms du in en Dörnsch rinner, wo ganz fein deckt is. Hir liggt afsids up en anner Disch en schidige Dischlaken, dat muß du ok mitnehm’n. Wenn du dat utbreden deis, so kanns du di dat schönste Äten wünschen; un dat is darop. In’e Eck liggt en grise Sack. Darin sünd söben Knüppeln, un wenn du den seggs: ›Söben Knüppeln ut’n Sack, slat mi de un de wat‹ – so kamt se rut ut de Sack, un prügelt den, de di wat dahn het, düchdi dör. Un wenn du den weller seggs: ›Söben Knüppeln in’e Sack!‹, so gaht se all weller rinner in’e Sack. Disse Sack muß du ok mitnehm’n.«
    He geit los un kummt an’e Barg. Mit sin Töwerstock berührt he de Barg. Do deit de Barg sik apen tun – vor em steit en ganz unmaten fein Slott, un darin wahnt de Düwel. As he rin geit na dat Slott, kummt de Düwel em jus in’e Möt, un he gift em den Schinken. Darvör kann he sik nu dre Deel mitnehm’n. Dar lopt en ganze Barg Höner un dar mank een son ganz spotteriche, de nimmt he. As em Äten vörsett ward, nimmt he dat schidige Dischlaken, wat ganz afsids liggt. In’e Eck liggt en grise Sack, de nimmt he ok mit, un dar geit he mit af.
    He kummt weller in dat lütt Hus bi de ol Fru an und verteilt ehr, wi em dat gähn un wat he kregen het. He bred ok gliks sin Dischlaken ut un wünscht sik dat schönste Äten, un de Olsch mut mit äten. Ok de spotteriche Hehn mut Goldstücken leggn un de Olsch kriggt welk af. Dar dat nu awers al lat worn is, un he dochen ni mehr to Hus kam kann, blift he dar weller öwer Nacht, un den annern Morrn geit he to Hus.
    Sin Fru freut sik, dat he weller dar is, un he verteilt ehr ok allens, wat he belevt het. As he awers sin Dischlaken usbred’t un sik en schönes Äten wünscht, blift dat Laken lerri. Un as de Hehn Goldstücken leggen schall, deit se dat ni. De ol Fru harr em Hehn und Dischlaken umtuscht. Do nimmt he sin Sack, geiht t’rügg na de ol Fru un seggt: »Söben Knüppel ut de Sack, slat’t ol Wif wat!« Do kamt de söben Knüppeln rut ut de Sack un prügelt de ol Fru so däger vör, bet se de Hähn un dat Dischlaken weller rafgift. Nu geit he weller to Hus. Un de arme Broder het nu op eenmal noch un is ok rik. Un wenn he ni dot is, so levt he noch.

Weihnachtslied
    (Johannes Trojan)
    Lieblich wieder durch die Welt
geht die holde Kunde,
die den Hirten auf dem Feld
klang aus Engelsmunde.
    Was den Hirten wurde kund,
blieb uns unverloren:
wieder kündet Engelsmund,
daß uns Christ geboren.
    Welch ein Glanz durchbricht die Nacht
in des Winters Mitte!
Welche Freude wird gebracht
in die ärmste Hütte!
    Winters Nacht und Sorge weicht
hellen Jubel wieder,
und der Himmel wieder steigt
auf die Erde nieder.
    Wenn die goldnen Sterne glüh’n
in des Himmels Ferne,
leuchten aus dem Tannengrün
auch viele goldne Sterne.
    Haus an Haus mit hellem Schein
flammen auf die Kerzen,
durch die Augen fällt hinein
Licht auch in die Herzen.
    Sei willkommen, Weihnachtslust,
kling empor im Liede!
Freude wohn in Menschenbrust,
auf der Erde Friede!

De ol Fritz un de Jung
    (Märchen aus Schleswig Holstein)
    D e ol Fritz is jimmer mit sin Krückstock losgahn un hett denn allerlei opgrepen. Wenn denn abends de Generals bi em weern, denn hett he so’n Döntjes herkregen. He is mal los un dröppt’n Jung, de hödd Gös. »Na, Jung, höddst Gös?«
    »Ja.«
    »Levt din Vader noch?«
    »Ja.«
    »Wat makt din Vader denn?« Dat is’n Bessenbinner we’n.
    »De makt ut een twee.«
    »Hest ok noch’n Moder?«
    »Ja.«
    »Wat makt de denn?«
    »De backt vöreten Brot.«
    »Hest ok noch’n Broder un Swester?«
    »Ja, min Broder is Jäger. De he grippt smitt he weg, un de he nich grippt, nimmt he weller mit.«
    »Un din Swester?«
    »De schreet ümmer achter Wiehnachten an.«
    »Dar kann ik ni klok ut ward’n. Hier hest’n Daler, nu verteil.«
    »Ja, Vader snitt sik in’t Holt so vel to een Bessen, dat dar in’t Hus twee ut ward. Un wi sünd ganz arm. Moder hett sik Brot lehnt, un wenn se backt, is’t al weller op.«
    »Un din Broder?«
    »Dat is’n Ümdriff, de hett’n Barg